مدح و شهادت امام حسن عسکری علیه‌السلام
گـفـتـنـد از کـرامت تو... مـبـتـلا شدیم آدم شــدیـم بــا کـرمـت آشــنــا شــدیــم گـفـتـنـد با کـریـم که دشوار نیست کار ای دومـیـن امـام حـسـن! مـا گـدا شدیم دولـتـسـرای تـوسـت به مـا خانـۀ امـید بعـد از بـقـیع، ریـزه‌خـور سامرا شدیم دیـر آمـدیـم و دیـر رسـیـدیـم گر چه ما با سـفـره‌ای که پـهـن نـمـودید جا شدیم مـا خـانـوادتـا بـه شـمـا دل سـپـرده‌ایـم پس خاکـبوس حضرت ابن رضا شدیم غربت کـشیده‌ای و غـریـبی و بی‌کسی شیـعـه غـریب مـانـده، شبـیه شما شدیم سـاعــات آخــرت طـلـب آب کــرده‌ای مـا هـم گـریـزخـوان غـم کـربـلا شدیم نـیـزه نـخـورده‌اید اگر زهـر خورده‌اید آشـفـتـه‌حـال کـشـتـۀ بـر رمـل‌ها شـدیم از قوم و خویش تو به اسیری نرفته‌اند گـریان وضع خـواهـر خـون خدا شدیم هر غـصه‌ای که بود کـفـن داشتی شما بــیــچــارۀ تـن وسـط بــوریــا شــدیــم |